Paddenstoelen

Ik ben dol op de herfst , het is misschien wel mijn meest favoriete seizoen.

Vooral de kleuren die de bomen hebben , het maakt het iets magischer buiten . Ieder jaar ga ik ook het bos in om te fotograferen. Dit jaar heb ik mij gericht op paddenstoelen.

Ik heb jaren geleden paddenstoelen gefotografeerd of althans een poging gedaan en dat was mislukt. Alle foto’s onscherp of geen mooie compostitie kortom het was het gewoon niet. Nu ben ik weer wat jaren wijzer 😉 en ik dacht ik ga weer een nieuwe poging doen .

Ik ben naar het bos in Soest geweest en dan ga je zoeken , je ogen de kost geven. Dat viel nog niet mee. Op een gegeven moment was ik goed aan kijken en mijn oog viel op een klein paddenstoeltje die nauwelijks opviel en die je zo zou vertrappen. Ik ben aan de slag gegaan , zittend op de grond met mijn camera neergezet . Ik had geen pittenzak o.i.d. bij mij om de camera stabiel te houden , gelukkig bied het bos genoeg ingredienten omdat wel voor elkaar te krijgen (zoals bijv. een stuk hout) . Ik had ook een klein zaklampje bij mij om net even iets meer licht te hebben.

Ik heb de camera af laten gaan na 2 sec zodat ik zeker wist dat er geen beweging was van de camera. Op een gegeven moment zie je resultaat . Dan is het nog afwachten tot thuis , als de foto’s op de computer staan maar als ik dan zie dat het echt gelukt is dan word ik erg blij en ook wel trots.

Wel grappig is dat soms mensen aan je vragen gaat het wel goed met je , als ik languit in het bos lig en ook nogal vies ben 😉 Lief bedoeld natuurlijk 🙂 . Wat wel minder is als je ineens een grommende hond naast je hoort en je dan je voorzichtig omdraait en je nogal een indrukwekkende hond ziet zonder een glimp van de baas. Ik ben dol op honden maar in dat geval was ik dat even niet . Gelukkig was de hond banger voor mij en koos het hazepad 🙂 .

email: saberdeflap@gmail.com

Fotoshoot in Volendam

Debbie was met haar gezin op vakantie in Volendam en omdat ze nog een fotoshoot te goed had leek het haar een leuk idee om deze in Volendam te gaan doen .

Het was een prachtige dag en volop zon. Heerlijk natuurlijk maar niet om te gaan fotograferen . Ik ben dus op zoek gegaan naar wat schaduw plekjes . Lastig omdat het natuurlijk ook altijd erg druk is in Volendam. Behalve de zon stond er ook aardig wat wind . Ik heb veel foto’s met haren die alle kanten op gaan 🙂

We hebben een wandeling door Volendam gedaan en onderweg foto’s gemaakt. En natuurlijk een broodje vis gegeten.

Volendam is een leuk plaatsje zeker ook om een fotoshoot te doen. Er zijn veel mogelijkheden je hebt het stadje zefl maar het ligt ook aan het water , genoeg variatie dus.

Lezen jullie ook nog even mijn vorige blog waarin ik een oproep doe voor : Day in the life fotografie ?

info : saberdeflap@gmail.com

Wie wil meewerken aan een: Day in the life sessie ?

Day in the life fotografie (ik vind het ook wel documentaire fotografie) heeft mij altijd geboeid. Interessant om niets in scene te zetten maar te fotograferen wat je ziet , een klein stukje uit iemands leven. Dit kan van alles zijn bijvoorbeeld een hobby club, een bejaardentehuis , wedstrijd maar ook gewoon een familie of juist iemand alleen thuis. Fotograferen wat je ziet , wat je observeert.

Wat mij het meeste aanspreekt is om bij mensen thuis te komen en hun verhaal vast te leggen. Elk persoon of gezin hebben hun eigen verhaal met hun eigen emoties , speciale dingen etc. De interactie tussen de mensen en dieren te zien die er wonen . Maar dit kan ook iemand alleen zijn natuurlijk.

Het lijkt makkelijk, gewoon maar fotograferen wat je ziet maar dat is het zeker niet. Het zit het in de kleine details juist de dingen te laten zien waar je normaal aan voorbij gaat. Dat vergt oefening . Ik wil graag kijken of dit soort fotografie net zoals leuk is als het mij lijkt.

Ik zoek mensen die het leuk vinden dat ik een paar uur bij hun thuis kom fotograferen en een stukje van een dag uit hun leven vastleg . Niets geposeerd maar gewoon zoals jullie zijn. Mocht je een ander idee hebben voor day in the life fotoshoot dan houd ik mij ook aanbevolen.

ik zoek mensen in Almere. Het liefst in Almere -Stad .

Je krijgt uiteraard de mooiste foto’s toegestuurd. Er is wel een voorwaarde dat ik de foto’s mag gebruiken voor mijn social media.

Lijkt het je leuk en wil je meewerken hieraan of wil je meer informatie stuur dan een mail naar :

saberdeflap@gmail.com .

Deze foto’s heb ik gemaakt in coronatijd van mijn dochter . Het geeft een klein beetje het idee weer wat ik bedoel.

Westerheide Laren.

Debbie is een vriendin van mij en ik heb eerder een fotoshoot gedaan met haar en haar man en dochter.

Ik weet dat de heide deze periode in bloei staat maar ik heb er nog nooit foto’s gemaakt. Ik weet ook niet waarom. Het is wel zo dat de periode dat de heide in bloei staat maar kort is en dan moet ook net het weer meewerken .

Debbie vind kleur in de foto altijd mooi en toen bedacht ik dat een fotoshoot op de heide echt iets voor haar was.

Op een mooie zaterdagavond zijn we naar de Westerheide in Laren gegaan. Je parkeert je auto bij La Place in Laren en dan is het 5 minuten lopen naar de heide.

Toen we daar aankwamen stond de heide al prachtig in bloei. Het roze/paars van de heide sprong er helemaal uit.

We hadden geluk met het weer , geen volle zon wat bewolking met een vleugje zon erdoor. Het perfecte weer dus.

De fotoshoot ging erg goed , we hadden ook alles mee , het weer de kleurenpracht van de heide en natuurlijk het allerbelangrijkste de leuke en gezellige familie die op de foto ging 🙂 .

Zoals jullie begrijpen ben ik erg blij met de foto’s ! Het is zeker dat ik volgende jaar hier weer terug kom.

Allerliefste Clio .

Ik heb al heel wat gepost over Clio. Hoe lief Clio was maar ook zo eigenwijs en hoe ze zich als een echte diva kon gedragen.

Helaas is Clio overleden. Dit is erg snel gegaan.

Op een dinsdagmorgen zag ik wat raars aan haar ogen net alsof ze dwars door je heen keek ,haar oogjes waren erg groot. Als ik mijn vinger bij haar oogjes hield en heen en weer bewoog , bewogen haar oogjes niet mee. ik heb meteen de dierenarts gebeld en gelukkig kon ik dezelfde middag nog terecht. De dierenarts contstateerde dat Clio blind was. Zo ineens , de dag ervoor was er nog niets aan de hand. Ze constateerde ook dat haar hartslag heel hoog was. Haar bloeddruk konden ze meten maar dan moest ze echt stress vrij zijn ,dat ging niet lukken . Ik kreeg voor Clio pilletjes mee voor de hoge bloeddruk in de hoop dat haar hartslag naar beneden zou gaan. Thuis gekomen moest ze haar weg vinden natuurlijk , ik heb alles op de zelfde plaats laten staan en na een aantal dagen leek ze haar draai gevonden te hebben. Ze kwam zelfs nog bij mij liggen , weliswaar via mijn hoofd 😉 omdat ze natuurlijk niets zag maar dat maakte niet uit. ik was blij dat ze het zo goed deed en haar weg had gevonden ondanks dat ze blind was .

Maar twee weken later merkte ik aan haar dat ze amper at, terwijl ze de weken ervoor juist ontzettend goed at. Haar buikje ging op en neer heel snel en ze kwam amper van de bank en als ze dat deed ging het allemaal veel trager. ik besloot de dierenarts te bellen met in mijn achterhoofd dat dit wel eens haar einde zou kunnen zijn. Gelukkig mocht ik meteen komen.

De dierenarts constateerde dat Clio een buikademhaling had waardoor al haar energie naar haar ademen ging en niet meer naar eten of andere dingen. Haar hartslag was ook enorm hoog. Clio was aan het overleven. Toen voelde ik het al aankomen.

Het moment dat je moet beslissen over het leven van je dier. Maar dit was absoluut geen leven voor Clio dit was lijden en dat was de dierenarts met mij eens. Ze was op.

Ik heb besloten om haar meteen in te laten slapen . Maar wat was dat moeilijk. Clio kreeg een injectie , ik was bij haar ze legde nog haar pootje in mijn hand. Ze viel langzaam om maar ik zag haar nog steeds ademen , ik aaide haar en praatte zachtjes tegen haar dat het zo goed was. Ze was sterk en gaf niet op , de dierenarts besloot om haar nog een injectie te geven en toen ging het snel. Clio was overleden.

Ik mocht bij haar blijven zolang als ik wilde maar het was goed zo. Ik wilde even alleen zijn met mijn verdriet. Er moesten nog allerlei administratieve handelingen gedaan worden terwijl ik alleen maar weg wilde. In de auto barstte ik in tranen uit , gelukkig hoefde ik niet ver te rijden naar huis . Wat een verdriet dat Clio er niet meer was. De dagen en weken daarna was het heel onwerkelijk , bij het weggaan of thuiskomen haar gedag willen zeggen. Als ik ging stofzuigen even oplette waar Clio was , ze vond de stofzuiger maar niets. Het zit in kleine dingen die mij raken en nog steeds. Een foto die ik zie of door een herinnering komen de tranen weer naar boven.

Het aller- aller meeste mis ik nog steeds haar liefde. Het lekker bij mij liggen als ik ’s avonds op de bank lag, ’s nachts op mijn kussen bij mij slapen , haar nooit genoeg knuffels willen hebben.Haar miauwen , haar onvoorwaardelijke liefde . Ze was mijn allerliefste poezenvriendinnetje.

Anders dan anders…

Ja het leven is nu eenmaal anders dan anders op dit moment door corona . Dat is nu eenmaal zo en daar maak ik maar het beste van.

Wat ook anders is dan anders zijn de tulpen dit jaar. Het weer liet ons erg in de steek waardoor buiten de tulpen fotograferen meer een uitdaging was. Er was weinig zon en was er zon dan waren de tulpen nog niet zo in bloei. Dat was ook anders dan anders. Normaal is het in april al mooi weer.

Ik heb op Koningsdag, toen was het zonnig hoera , een rondje Almere tulp gereden. Ik woon al 25 jaar in Almere en tot dit jaar was ik mij er niet van bewust dat er ook hier, in Almere , een tulpenveld is .

Dit Tulpenveld ligt bij het Cirkelbos , wat ook leuk is om een keer te doen je kan naar boven lopen en hebt een mooi uitzicht over Almere. Het is een mooi veld maar de tulpen waren nog niet helemaal uit , maar zeker om te onthouden voor volgend jaar. Het is er met tijden ook al erg druk maar in de vroege ochtend valt die drukte nog mee.

Ook bij de Odeonstraat in Almere is een tulpenveldje , het is niet groot meer lang en allerlei soorten tulpen groeien daar door elkaar. Het leuke is dat als de tulpen ten einde lopen je ze mag plukken, Ik heb daar wel mooie foto’s gemaakt .

Verder ben ik op een zaterdag , de weersvoorspellingen zagen er goed uit, naar de Noord Oost Polder gereden waar elke jaar een tulpenfestival gehouden word. Er is daar ook een route die je kan rijden die leid je langs mooie tulpenvelden.

Ik kom hier al bijna 10 jaar en heb dit echt zien veranderen. In het begin waren er weinig mensen en kon je heerlijk fotograferen. De laatste jaren neem de drukte toe . Door die drukte zijn er altijd mensen die de velden niet respecteren en er doorheen banjeren waardoor de tulpen worden vertrapt. Erg zonde voor de kweker.

De drukte komt mede ook door de publiciteit die er aan gegeven wordt. Er is een festival , er is van alles te doen en dat lokt de mensen. Daardoor word het dus drukker en als de mensen er zijn en de tulpenvelden zien met al hun kleur willen ze dat fotograferen. Logisch lijkt mij , niet logisch is dat je dan de tulpen vertrapt om maar een mooiere foto te maken.

Voor het eerst dit jaar stonden er borden dat het verboden is om de velden te betreden. Begrijp mij niet verkeerd ik heb hier begrip voor, het zijn wel de inkomsten van de kweker , maar persoonlijk vind ik het erg jammer. Het is elk jaar voor mij een genot om de velden te zien en de tulpen te fotograferen. Ik heb altijd respect gehad voor de tulpen en ik heb er nog nooit een vertrapt om een betere foto te maken.

Al met al waren er een aantal dingen anders dan anders dus ook andere foto’s wat ook wel weer leuk is .

Als er toevallig een tulpenkweker is die dit leest ,of je kent iemand die tulpenkweker is , en denk je bent bij mij welkom om mijn tulpen te fotograferen , stuur mij een bericht op saberdeflap@gmail.com . Uiteraard respecteer ik de velden en de tulpen en de mooiste foto’s krijg je gratis van mij. Ook zit ik er aan te denken om volgend jaar een: hoe fotografeer ik de mooiste tulpen? workshop te organiseren . Kleinschalig zodat er voldoende aandacht is per cursist. Misschien is er een kweker die wil samenwerken hierin . Ook dan kan je mij een bericht sturen.

zie ook : https://sabinewiechmann.werkaandemuur.nl/nl

Tulpentijd

Elk jaar , dus ook dit jaar , fotografeer ik tulpen , zie mij andere blog berichten .

Doordat ook ik dit jaar meer thuis zit , keek ik er nog meer naar uit dan anders om de tulpen te kopen , ongeduldig te wachten tot ze uitkomen en dan op de foto zetten. Het is voor mij ook het einde van de winter en begin van de lente een stukje hoop , dit jaar wat meer van betekenis dan andere jaren .

Als de tulpen in de vaas zitten begin ik alvast te bedenken hoe ik ze wil vastleggen. Dit jaar besloot ik fotokarton aan te schaffen in verschillende kleuren, dat is weer eens wat anders dan zwart of wit . Ook heb ik een zwarte achtergrond besteld omdat het makkelijker te verplaatsen is. Ik gebruik meestal iets wat in mijn huiskamer staat , bijv de bank, voor een zwarte achtergrond maar je bent dan zo afhankelijk van hoe het licht valt.

Ik vond het lastig om de kleur van het karton goed op de foto te krijgen m.b.t. het zonlicht en het karton blijft niet mooi er komen toch wat kreukels in en je ziet dan duidelijk een kleurverschil . Het was in ieder geval erg leuk om mee te oefenen en ik ga nadenken wat ik meer kan gaan gebruiken als achtergrond dan karton. Mijn creativiteit is weer aangeboord.

Ook heb ik , toen de winkels nog open waren , bij de kringloopwinkel kleine vaasjes gekocht zodat de tulpen met 3 of 4 bij elkaar kunnen zitten dat geeft ook weer een ander effect.

Als ik bezig ben is het een rommeltje in mijn huiskamer , verschillende vaasjes , een schaar om de steel wat kleiner te maken , bladeren van de tulp, ik vind dat n.l. soms wat rommelig op de foto. De salontafel wordt aan de kant geschoven voor de ruimte. Ik ben dan helemaal in mijn element en wil het liefst dan ook niet gestoord worden. Ik geniet er weer van en ik kan niet wachten tot de tulpen weer bloeien op de tulpenvelden.

Wat leuk is om te vermelden dat een aantal van mijn foto’s uit mijn vrij werk tijdelijk t/m 30 april hangen in het Flevoziekenhuis in Almere. Het is lastig om er nu naar toe te gaan maar mocht je toevallig in het ziekenhuis komen loop dan even langs mijn infopunt.

www.sabinewiechmannfotografie.nl

De Foto….

Toen we nog naar alle winkels mochten ben ik samen met mijn dochter een dagje naar Zaandam gegaan. Ook zijn we naar Loods 5 geweest , altijd leuk om inspiratie op te doen. Mijn oog viel op een zwart-wit foto van een man met een hoed die naar beneden kijkt (als je googeld vind je de foto wel ) . Prachtige foto vind ik en dacht die wil ik namaken.

Gelukkig had ik verkering met iemand die ook van fotograferen hield, ik liet de foto zien. Ook hij was enthousiast en wilde wel model staan (hij heeft er zijn baard voor laten staan 🙂 ). Hij heeft een studio aan huis en op een druilerige dag zijn we de studio ingedoken. Hij heeft een opstelling gemaakt ( hij heeft daar meer verstand van ) toen was het proberen, proberen en proberen. Foto’s maken en kijken waar de scherpte ligt. De scherpte moet precies goed zijn anders valt de foto in het niet. De foto die ik in mijn hoofd had is gelukt niet exact maar dat hoeft ook niet , de foto diende meer als inspiratie. Ik heb de foto in zowel kleur als zwart-wit geplaatst , ik vind ze beide erg mooi . Als je bezig bent met fotograferen komt verdere inspiratie vanzelf , het is een mooie serie geworden vind ik.

sabinewiechmannfotografie.nl

Clio

In deze rare tjd waarin ik veel meer thuis zit en minder buitenshuis fotografeer wil ik mijzelf toch uitdagen.

Gelukkig heb ik een kat Clio , zoals jullie weten, en dat is een mooi model. Vooral omdat ze heel vaak niet doet wat ik wil 🙂 (daar is het natuurlijk een kat voor ).

Geinspireerd door een foto die ik op Pinterest tegenkwam besloot ik aan de slag te gaan. Nu slaapt Clio gelukkig heel vaak en is dan zo ver weg dat ze niet door hebt als ik bijv. een kleedje over haar heen leg.

Dit wordt lastiger als ze wakker is want dan loopt mevrouw gewoon weg. Of ze loopt naar mij toe en geeft een kopje 🙂 . Gelukkig waren er ook een paar momenten dat ze het gewoon wel best vond , al die duurde die momenten niet erg lang.

Het is een mooie serie geworden ,ik heb mijn eigen stijl aan de foto’s gegeven. Ik vind dat het mooie van fotografie om niet een foto exact namaken maar juist je eigen stijl eraan toevoegen.

Clio ligt ook vaak op schoot , ze heeft haar voorkeuren 😉 , dat vindt ze heerlijk en vooral om dan ook geknuffeld te worden. Ik had toevallig mijn camera in de buurt en natuurlijk moest ik foto’s van dat moment maken. Het was gewoon een spontaan moment. Je ziet haar zo genieten :).

Nu wil ik er graag een foto van Clio aan de muur hangen in aluminium maar welke zal ik kiezen ?

http://www.sabinewiechmannfotografie.nl